ഇറയത്തു തെരു തെരെ പൊഴിയുന്ന മഴ തന്റെ
കൈകളില്‍ കുളിരിന്റെ ധ്വനി മുഴക്കി
അതിരിടും തൊടിയിലെ ചെടികളില്‍ പിടയുന്ന
തുള്ളികള്‍ മേളമായ് തുടിമുഴക്കി
അകലെ മരത്തിന്റെ കൊമ്പത്തു കൂട്ടിലായ്
കുറുകുന്ന കിളികളോ കൊക്കുരുമ്മി
ചലപിലം ചിന്നം പൊഴിയുന്ന മഴയുടെ
താളത്തിത്തിനൊപ്പം ഗാനമോതി
ഇറയത്തിരുന്നു ഞാന്‍ മഴതന്‍ മധുരമാം
ശ്രുതിചെര്‍ന്ന സംഗീതമാസ്വതിക്കാന്‍
പ്രണയമോ വിരഹമോ കോപമോ ശോകമോ
തിരിയാതെ ഞാനാങ്ങലിഞ്ഞിരുന്നു
മഴയെ പറ്റി പറയാത്തവരില്ല പാടത്തവരില്ലാ
ReplyDeleteചിലര്‍ക്ക് മഴതന്‍ സംഗീതം പ്രണയമാണ് ചിലര്‍ക്ക് ശോകമാണ്
ചിലര്‍ക്ക് രൌദ്രമാണ് ചിലര്‍ക്ക് വിരഹമാണ് അങ്ങനെ എത്ര ഭാവപ്പകര്ച്ചകളിലൂടെ അനുസ്സൂതം അവള്‍ നമ്മില്‍ നിറയുന്ന്നു